ODWAGA BYCIA SOBĄ

Według mnie najtrudniejsze i najważniejsze wyzwanie.

Warunek odczuwania szczęścia.

Przez lata byłam mistrzynią ukrywania prawdziwej siebie. Emocji, uczuć, słów, pragnień, potrzeb.
Starałam się być taka, jaką w mojej ocenie zaakceptuje świat. Wzorowa, uśmiechnięta, poprawna. Nie wychylająca się. Robiąca to, co należy. Spełniająca oczekiwania.

Dobrze mi szło. Byłam wiarygodna, podziwiana za opanowanie i profesjonalizm. Nikogo nie interesowało co się dzieje we mnie. Samej sobie też nie dawałam prawa, aby to nazwać.

Jesteś taka silna i opanowana – często słyszałam. 
Przez lata to był dla mnie powód do dumy.

Ale w pewnym momencie coś zaczęło się zmieniać.

Zauważyłam, że stawiano przede mną większe wymagania niż przed innymi, bo przecież ja dam radę.
Przyłapywałam się, że biorę na siebie winę za różne zdarzenia, choć wcale winna nie byłam.
Spostrzegłam, że inni realizują swoje marzenia, a ja ciągle czekam. 
Tłumaczyłam raniące mnie zachowania innych, ich nieumiejętnością innej reakcji, trudną sytuacją, itp. zupełnie nie widząc, że pozwalam się krzywdzić.

W tamtym czasie pojawiło się najbardziej zmieniające moją rzeczywistość uczucie. Wcześniej spychałam je w kąt. Nie dopuszczałam do głosu. Uważałam, że to źle że je czuję, że to moja słabość. Nikt nie powinien tego widzieć.

Słysząc: wiedziałem, że sobie poradzisz, jesteś taka silna – nie czułam już dumy.
Pojawiła się ZŁOŚĆ.
A ja w końcu pozwoliłam jej zaistnieć. Wybrzmieć. 
To był początek nowej drogi. 
Drogi do bycia sobą.

Jak wyglądała ta droga i jak znalazłam się tutaj gdzie jestem teraz?
Jeśli jesteś ciekaw, zajrzyj tutaj w najbliższych dniach.