WOLNOŚĆ od krytyki

Krytyka, to w rzeczywistości nasz nieuleczony ból.

Ból związany z tym co usłyszeliśmy o sobie lub czego ktoś nam nie mówił.

Ból wynikający z tego czego doświadczyliśmy i z zaniedbań wobec nas.

Ból nadmiaru i braku.

Ból zranień, tęsknot, nieudanych prób.

Ból porzucenia i uczucia zawodu.

Nieuleczony ból z przeszłości.

• Krytykujesz, bo nie ma w Tobie prawdziwej głebokiej zgody dla samego siebie. Wtedy każdy jest „jakiś nie taki”.

• Krytykujesz, bo to daje poczucie „bycia lepszym”. Nieprawdziwe poczucie, ale przynosi chwilowe zadowolenie.

• Krytykujesz, bo zazdrościsz tego, do czego sam się boisz przyznać. Najczęściej to historia o Tobie samym.

• Krytykujesz, bo nie czujesz miłości do siebie.
  Gdybyś się nią naprawdę obdarzał nie byłoby potrzeby krytyki. Miłość daje poczucie pełni. A kiedy masz wszystko, nie ma potrzeby wytykania niczego innym.

Przyłapuj się na oceniających, negatywnych myślach. Przyznaj się, że są. Nazwij, co dokładnie skrytykowałeś i odpowiedz sam sobie na pytanie: dlaczego to mnie tak drażni, śmieszy, denerwuje? Co mi to mówi o mnie?

Bo to jest zawsze historia o Tobie..

WOLNOŚĆ od krytyki.
Spróbuj.
Chociaż przez jeden dzień.

Zrób to dla siebie..